در فاجعه ی كتاب سوزان حمله ی اعراب در زمان ساسانیان بسیاری از نامه های باستان از بین رفته اند. گاتها ، سرودهای زرتشت از این گزند دور مانده است.از دیر باز، مغان زرتشی برای رسیدن به مقام، باید گاتها را به یاد می سپارند به همین دلیل گاتها دست نخورده سینه به سینه به امروز رسیده است.
بسیاری بر این گمانند كه شعر و شاعری از زمان رودكی آغاز گردیده است ، ولی ایرانیان باستان دارای شعر بودند كه گاتها از كهن ترین سروده ها است.گاتها به زبان اوستا در 1768 پیش از میلاد سروده شده است.
ایرانیان از آن تاریخ یكتا پرست و دارای كتاب بودند. در گاتها ، سروده ها سراسر ، فراخواندن مردم به راستی ،اندیشه ی نیك و خرد ورزی و باز داشتن از پیوند با دُروند است.
دو سروده از گاتها:
كسی كه در پرتو پاكترین اندیشه ها،
راه بهترین را می پوید،
و زبانش گویای اندیشه ی نیك است،
و دستهایش
به كارهای پارسایی گشوده است،
تنها یك اندیشه دارد:
اهورامزاد، آفریننده و پروردگار و سرچشمه ی
راستی است
...............
ای مزدا،
براستی ، دُروندان،
با كردارهای خود ما را هراسان می دارند،
زیرا آنان ،
برای مردم تباهی و ویرانی می آورند،
توانمندانشان به ناتوانان ستم می كنند،
با آیین تو دشمنی می ورزند،
هیچ گاه به راستی نمی اندیشند،
و از اندیشه ی نیك می گریزند و روی می گردانند.
اوستا، زبان ایران باستان و ریشه ی بسیار زبانها ی آریایی است .سروده های گاتها دارای موسیقی ای است كه هم اكنون موبدان زرتشتی در آ تشكده ها می خوانند. وزن و آهنگ در گاتها به وسیله پژوهشگران به اثبات رسیده است. در فصل «آهنگ گاتها» در این كتاب می توانید به چند نمونه آن دست یابید.
زبان اوستایی ریشه ی زبان فارسی است و میان زبان اوستایی و دیگر زبان های آریایی همانندی های بسیاری است كه در فصل پایانی كتاب ده صفحه آورده شد است و باقی را نگارنده به زبان شناسان واگذارده است.
