در اين كتاب كه با هدف و انگيزه مظلوميت علي(ع) نوشته شده است به ترجمه و تفسير وقف‌نامه حضرت اميرالمومنين علي(ع) پرداخته مي‌شود.
مؤلف مظلوميت انبياء و اولياء را از آن جهت از مفاخر آنها مي‌شمارد كه هدف آنها خدمت به انسانيت است. آنان در خدمتگزاري به خلق و در مواجهه با آزار و اذيت حسودان و تنگ‌نظران لب به شكايت باز نمي‌كنند تا به درجات والاي رضاي الهي صعود نمايند.
در اين كتاب متن وقف‌نامه حضرت علي(ع) به زبان عربي آمده و مؤلف ترجمه فارسي آن را نيز متعاقب آن آورده است. در اين وقف‌نامه حضرت امير(ع) تمامي اموال و دارايي‌هاي خود را وقف كرده‌اند و تكليف آنچه را كه از خود باقي گذاشتند، روشن كرده‌اند.
در اين كتاب، ديگر وقف‌نامه‌هايي كه از حضرت علي(ع) در تاريخ باقي مانده است آمده‌اند. تعدادي از آنها از اين قرارند :
•الاحمر : در ميان مدينه و شام منطقه وسيعي است كه به «الاحمر» معروف است.
•الابيه : در نزديكي مدينه در صحراي «اضم» واقع است.
•الاذينه : در نزديكي مدينه در منطقه‌اي به نام «قبيله»، زميني به نام «الاذينه» وجود دارد.
•الاسحن : نام سرزميني در نزديكي فدك است.
•بئرالملك : چاهي به همراه زمين‌هاي متعلقه آن در نزديكي مدينه است.
•البغيبغه : در اطراف مدينه و در نزديكي «رشاء» چشمه‌اي است كه حضرت علي(ع) براي جاري كردن آن سعي و تلاش بسيار نموند.
اين وقف‌نامه يكي از مهمترين مدارك ديني، تاريخي، اجتماعي، فرهنگي، قانوني، شرعي، فقهي و اسلامي است كه بوسيله پيشواي نخست اسلام نوشته شده است. در اين نوشتار جهاد عليه غربت و فلاكت و احترام به حقوق سادات و عزت نهادن بر آنها توجه خواننده را به خود جلب مي‌كند.
حضرت امير(ع) با عمل كردن به سنت وقف همگان را به انجام هديه، صدقه، وقف و وصيت هدايت كرده‌اند.
