چكیده كتاب: عبدالله سینا كه در دستگاه استیفای ملك منصور سامانی خدمت می كرد مردی نسبتا كامل بود و مانند اكثر فضلای بخارا گاهی شعر می سرود و سینا تخلص می كرد. او پس از ازدواج با (ستاره) از او صاحب پسری به نام (حسین) شد. حسین ابن عبدالله یا ابن سینا تا زمان خردسالی از پدرش اموزش دید. اما بعد از سفر از خرمثین به بخارا نزد استاد ابوالعلاء سرخسی به یادگیری تجوید و ترتیل پرداخت و سپس نزد محمود سماح با علم اعداد و حساب اشنا شد. او در نوجوانی نزد اسماعیل زاهد علم فقه و نزد ابوالقاسم زهراوی علم پزشكی را اموخت. سومین معلم ابن سینا در بخارا استادی به نام عبدالله ناتلی بود كه سه علم ایساغوجی مجسطی و هندسه اقلیدس را به وی اموخت. اكنون ابن سینا دانشمند ریاضی علوم فلسفه و تاریخ بود و در عین حال یكی از مردان ادب نیز به شمار می رفت كه گواهش اشعار فارسی و عربی است. اما پزشكی در شرح حال ابن سینا از اهمیت خاصی برخوردار است زیرا دردنیا او را در درجه اول به عنوان پزشك می شناسند. ابن سینا دانشمند و طبیبی حاذق بود كه به او لقب شیخ الرییس دادند. او قسمتی از عمر 53 ساله یا 56 ساله خویش را یا زندانی بود یا فراری یا در مشاغلی مانند وزارت گذرانید كه با تحقیقات علمی همراه بود. ابن سینا در اواخر عمر دچار بیماری قولنج شد ولی چون در مداوای خویش كوتاهی كرد در سال 427 هجری قمری درگذشت. ارامگاه او اكنون در شهر همدان است. مطالب ذكر شده پاره ای از زندگی نامه ابن سیناست كه برای اشنایی با دستاوردهای او به عنوان بزرگ ترین پزشك ایران جمع اوری شده و در كتاب حاضر به چاپ رسیده است.
