از دير زمان، ملتها با زبان حكايت، داستان، افسانه و جديدا رمان، آشنا هستند و امروزه اينها با شكل ها و شگردهاي مخصوصي در جوامع و محافل ادبي براي خود جاي باز كرده است. و هيچ ملتي، از اين مسئله بي نصيب نيست.
پس از قرآن مي توان كتابهاي حكما و عرفا و بزرگان دين را مانند؛ مثنوي،گلستان،بوستان، گنجوي، جامي، عطار و ديگران نام برد. كه هر كدام براي بيان اهداف و رساندن پيام هاي انساني و اخلاقي و تربيتي خود ب مرد با شگرد خاصي از داستان ها بهره برده اند.
از جمله اين شخصيت ها كه بيشتر در كتاب هاي خود از حكايتها و داستان ها بهره برده است و مطالب عرفاني و اخلاقي را در غالب حكايت بيان كرده است«شيخ عطار نيشابوري» است،كه كرامتهاي بسياري را هم به ايشان نسبت داده اند. كتاب حاضر گلچيني از آثار اين بزرگ مرد تاريخ است.