چكيده :
تملقگويي يا چاپلوسي در فرهنگها و نظامهايي به شكل عادت درميآيند كه در آنها روابط جمعي شهروندان بر پايهي ضوابط معنوي و اخلاقي سالم شكل نگرفته باشد. نگارنده در كتاب نخست تملق و چابلوسي را معني سپس ويژگيهاي فرد و جامعهي سالم را بيان ميكند. در ادامه عوامل پيدايش رفتار تملقآميز را بررسي و گفتارها و رفتارهاي دربارهي تملق و چابلوسي را بازگو ميكند. در بخش پاياني نيز راهكارهاي ايجاد جامعهي بدون تملق از جمله خودشناسي، توجه به كار و خدمت، برنامهريزي و همراهي، تمجيد و انتقاد از ديگران را مطرح ميكند.