" خاطرات خانه اموات " یكی از آثار بزرگ داستایوفسكی است . برخی آن را شاهكار او می دانند ولی عده ای دیگر « برادران كارامازوف» را شاهكار می دانند . حق این است بگوئیم اگر خاطرات خانه اموات شاهكار داستایوسكی نباشد در نوع خودش شاهكار است .
داستایوسكی تراژدی حیات بشر را چنان خوب در این كتاب نقاشی كرده كه تورگنف پاره ای از قسمت های « خاطرات خانه اموات» را با « دوزخ» دانته مقایسه كرده است . درباره شدت اثری كه مطالعه این كتاب در خواننده برجای می گذارد ذكر همین یك موضوع بس كه موقعی كه امپراطور نیكلا یعنی همان جلادی كه موسس خانه اموات بود ان را خواند به گریه افتاد !
داستایوسكی در « خاطرات خانه اموات» یك قسمت از ماجرای محبوسیت خودش را در زندان سیبری شرح می دهد . ولی در ضمن زندانیان دیگر را معرفی كرده سرگذشت غم انگیز آن ها را به طرزی بدیع حكایت و به موشكافی در طبیعت آن ها می پردازد و پرده از بسی از اسرار درونی انسان بر می دارد.