صد سال تنهایی (به اسپانیایی: Cien años de soledad) نام رمانی به زبان اسپانیایی نوشته گابریل گارسیا ماركز كه چاپ نخست آن در سال ۱۹۶۷ در آرژانتین با تیراژ ۸۰۰۰ نسخه منتشر شد.
در این رمان به شرح زندگی شش نسل خانواده بوئندیا پرداخته شده است كه نسل اول آنها در دهكدهای به نام ماكوندو ساكن میشود. ناپدید شدن و مرگ بعضی از شخصیتهای داستان به جادویی شدن روایتها می افزاید. صعود رمدیوس به آسمان درست مقابل چشم دیگران كشته شدن همه پسران سرهنگ آئورلیانو بوئندیا كه از زنان در جبهه جنگ به وجود آمده اند توسط افراد ناشناس از طربق هدف گلوله قرار دادن پیشانی آنها كه علامت صلیب داشته و طعمه مورچهها شدن آئورلیانو نوزاد تازه به دنیا آمده آمارانتا اورسولا از این موارد است.
داستان از زبان سوم شخص حكایت میشود. سبك این رمان رئالیسم جادویی است. ماركز با نوشتن از كولیها از همان ابتدای رمان به شرح كارهای جادویی آنها میپردازد و شگفتیهای مربوط به حضور آنها در دهكده را در خلال داستان كش و قوس میدهد تا حوادثی كه به واقعیت زندگی در كلمبیا شباهت دارند با جادوهایی كه در این داستان رخ میدهند ادغام شده و سبك رئالیسم جادویی به وجود آید.