عباس منوچهري در آغاز اين كتاب فهم انديشه‌هاي هايدگر را مستلزم گوش سپردن به سخناني مي‌داند كه از بطن يك سنت معين فكري بيان شده باشند.
وي زمانه و زمينه زندگي هايدگر را از يك‌سو و سير حيات فكري تمدن اروپايي در مقطعي از تاريخ را از سوي ديگر، در انديشه‌هاي هايدگر، گرد آمده مي‌بيند و به بررسي آن‌ها مي‌پردازد.
تفكر اروپايي در زماني به پرسش در باب سرچشمه‌هاي خويش رسيد كه مارتين‌هايدگر در فاصله سال‌هاي 1914 تا 1976 سخن‌گوي آن شد. هايدگر تفكر را پيمودن يك راه مي‌دانست و براي آراء مكتوب خود از «راه» به جاي «اثر» استفاده مي‌كرد. وي مباحث خود را از بطن ديالوگ‌هاي افلاطوني شروع كرد و اصالت هستي را به جاي اومانيسم و يا اصالت انسان مطرح نمود. به نظر هايدگر انسان ابتدا در دنيا هست و سپس مي‌انديشد. پس بودن مقدم بر تفكر است.
منوچهري انديشه‌هاي هايدگر را متأثر از سه جريان فكري يعني، «نقد سلطه» ماركس، «نيهيليسم» نيچه و «اضطراب وجودي» كركگور مي‌داند. به نظر وي اين سه تن در اعتراض به آنچه هگل براي مدرنيته تدوين كرده بود، شريك بودند.
در زمان مرگ هايدگر در 26 مي 1976، تعدادي از فلاسفه فرانسوي اذعان كردند كه قرن ما در حوزه فكري هايدگري است همانطور كه قرن 17 از آن دكارت و نيوتن بود.
منوچهري چهارده تز هايدگر را براي معرفي عالم تفكر اين انديشمند و ديدگاه‌هاي او را در چيستي فلسفه و معناي هستي آورده است. هايدگر پس از نوشتن كتاب «هستي و زمان» متوجه مسأله «سلطه» شد. وي در شرايطي كه سخن از تهديد بمب اتم بود به خطر بزرگتر، يعني اراده بي‌قيد و شرط بشر توجه كرد.
كتاب «مارتين‌هايدگر» را دفتر پژوهش‌هاي فرهنگي در 101 صفحه، با شمارگان 1500 نسخه و به قيمت 2500 تومان منتشر كرده است.

خبرگزاری فارس