مانند چند سال گذشته، در سال 1364 نيز مسأله اول كشورمان دفاع مقدس بود و مسائل ديگر، حتي انتخابات رياست‌جمهوري و تشكيل كابينه ـ كه بسيار هم پر ماجرا بود ـ تحت‌الشعاع جنگ قرار داشت.
در پايان اين سال با عبور نيروهاي ما از اروند و تصرف شهر فاو و نزديك شدن به خاك كويت، شرايط كاملاً جديد و حساسي در منطقه و جهان به وجود آمد. اما در طول سال، اميد و دلواپسي بر كشور حاكم بود؛ اميد به خاطر مطرح بودن عمليات سرنوشت‌ساز و دلواپسي به خاطر مسلح و مجاز شدن عراق به امكانات انجام شرارت عليه مراكز غيرنظامي و كشتي‌هاي حمل و نقل در خليج فارس كه تقريباً در سراسر سال به طور متناوب ادامه داشت.
اين‌ها عصاره خاطرات و يادداشت‌هاي اكبر هاشمي‌رفسنجاني در سال 1364 است كه 22 سال بعد، در خاطرات خود از آن‌ها به اسم «اميد و دلواپسي» ياد كرده است.
كتاب «اميد و دلواپسي» هشتمين كتاب از خاطرات هاشمي‌رفسنجاني است. از اين كتاب‌ها يك جلد با عنوان «دوران مبارزه» مربوط به قبل از انقلاب است و باقي اين كتاب‌ها، روزهاي بعد از انقلاب سال 57 را روايت مي‌كنند.
هاشمي‌‌ رفسنجاني آن‌ طور كه خودش نوشته از اول فروردين سال 60 هر روز در يك صفحه از سررسيد همان سال، يادداشت‌هايي درباره كارهاي شخصي و حوادث مهم داخلي و خارجي نوشته است.
هاشمي‌رفسنجاني نوشته است «معمولاً قبل از چاپ اين خاطرات، نسخه‌اي به آيت‌الله خامنه‌اي مي‌دهم و نظر ايشان را مي‌خواهم. در موارد كمي اظهارنظر مي‌كنند... .»
به گفته محسن هاشمي، مدير دفتر نشر معارف انقلاب، در اين كتاب تغييراتي نسبت به كتاب‌هاي قبلي داده شده كه اين تغييرات حاصل توجه به نظرات خوانندگاني است كه از طريق نامه، تماس تلفني و يا حضوري ديدگاه‌هاي خود را بيان كرده‌اند.
در كتاب «اميد و دلواپسي» حدود 300 عكس و سند استفاده شده است.
اين كتاب را دفتر نشر معارف انقلاب با اهتمام سارا لاهوتي در 632 صفحه با شمارگان 3 هزار نسخه و قيمت 8 هزار تومان منتشر كرده است.