در بخشي از اين كتاب نقل‌قولي از افلاطون نقل شده كه مي‌گويد: برخي الهه‌گان هنر را نُه مي‌دانند، پيداست كه چه اندك‌اند! زين پس شمارشان را ده بدان! و دهمين‌شان سوفو است.
سافو يا ساپفو يكي از قديمي‌ترين زنان شاعر يونان باستان است كه او را اصطلاحاً شاعره عشق مي‌دانند. نه از تولد او اطلاع دقيقي در دست داريم و نه از مرگ‌اش. گفته‌ها و نوشته‌هاي مورخان عهد باستان در مورد او با هم تفاوت زيادي دارند. برخي معتقدند در سال 612 قبل از ميلاد متولد شده، در هفده سالگي سرودن شعر را آغاز كرده، در 21 سالگي تبعيد شده و 55 سال عمر كرده و عاقبت در سال 557 ق.م خود را سر به نيست كرده يا در گذشته است.
همه آن‌چه از وي مي‌دانيم، چه واقعيت و چه افسانه‌هايي كه پيرامون نام او شكل گرفته، از پاره پاپيروس‌هاي بازمانده از دوران باستان، و نيز گفتار و اشاراتي است كه از شاعران و متفكران هم عصر يا پس از او به ما رسيده است. از قديمي‌ترين متوني كه از وي نام برده شده، مجموعه آثار افلاطون است. پژوهشگران بر اين باورند كه آن‌چه از سافو در دسترس ماست حدود هفت درصد كل شعرهاي وي، از ميان نُه مجموعه شعر او، در قالب‌هاي سافوييف با مضامين ترانه‌هاي سافويي، با مضامين ترانه‌هاي عروسي، عاشقانه، سرودهايي در ستايش خدايان است.
در زير چند شعر از اين شاعر ذكر مي‌شود:

غروب امروز
مي‌بافند دوشيزه‌گان
گُل ريسه‌اي
فقط براي عروسي‌شان.

***
ستاره‌گان بر مي‌دمند
چون تراشه درختان كاج.
در آتشدان ماه
آتش شراره مي‌كشد
تا زمين.

***

ماه و زهره
فرو شده‌اند.
غرقه در لجه ظلمات.
زمان، سرزير مي‌شود
از پيمانه شب و
فقط من
آه فقط من‌ام كه
تك و تنها مي‌خواب‌ام.

اين كتاب 120 صفحه‌اي را نشر مشكي با شمارگان 2000 نسخه و قيمت 2000 تومان منتشر كرده است.

 

 

 

 

 

 

خبرگزاری فارس