خلاقيت مانند استعدادهايي بي شمار در انسان وجود دارد، خلاقيت يك استعداد ممتاز و اثرگذار در زندگي است.

كلمه خلاقيت معادل آفرينندگي يا نو آوري است كه به فرد كمك مي كند تا با مشكلاتي كه هر لحظه مي تواند در زندگي فرد به وجود بيايد مقابله كند و درنهايت در حوزه علمي همه اخترعات نتيجه پديده خلاقيت هستند.

خلاقيت به سن خاصي محدود نمي شود ولي طبيعي است كه در سنين كودكي بايد بيشتر بها داده شود. در بعضي از سال‌هاي زندگي خلاقيت به دلايلي كاهش پيدا مي‌كند.

براي فراهم كردن شرايط ظهور خلاقيت نكاتي را بايد در نظر داشت اولين مورد بحث تفكر و انديشه است.

اساس خلاقيت، فكر است و فكر كردن به چند ويژگي نياز دارد اول اينكه فرد اطلاعات خوب و كافي داشته باشد؛ به طور مثال مشكلي كه ما در كشورمان با آن روبرو هستيم و كاملاً ضد خلاقيت است اينكه ذهن بچه ها را مملو از اطلاعاتي مي كنيم اطلاعاتي كه تحميلي هستند و اين انباشت اطلاعات مانع خلاقيت است اين اطلاعات وقتي سودمند هستند كه بچه ها خود آنهارا از طريق تجربه بدست بياورند.

دومين مورد كه فرد بايد آرامش رواني و اعتماد به نفس داشته باشد. بعضي مواقع فرد عصبي هم مي تواند خلاق باشد ولي ممكن است فكر او همخوان با جامعه نباشد و نه تنها به حل مساله منجر نشود بلكه به ايجاد مساله منجر شود.

سومين مورد شرايط آموزشي و شرايط محيطي است كه در مرحله اول بايد به والدين در بحث خلاقيت آموزش داده شود تا با آگاهي از اين مساله بچه ها ي خود را تربيت كنند و لذا مسئوليت مدرسه در اين مورد از خانواده ها به دو دليل بيشتر است چرا كه هم بايد به خانواده ها آموزش دهند و هم اينكه شرايط را براي خلاقيت بچه‌ها فراهم كنند.

والدين براي فعال كردن خلاقيت در كودكان بايست آنها را به گردش ببرند تا با مشاهده و آشنايي با شرايط زندگي و تجربه كردن اطلاعاتي كسب كنند و همچنين بايد به آنها اجازه اظهار نظر و حرف زدن داد و آنها را تشويق كرد.

http://www.p-khorshid.ir/view.php?page=viewbook&id=883