کتاب :: درباره مجموعه داستان راهپيمايي روي ماه نوشته علي قانع
درباره مجموعه داستان راهپيمايي روي ماه نوشته علي قانع
17 آبان 1389
انعكاس تنهايي‌هاي انسان امروزي، گويي عنصر جدايي‌ناپذير هنر مدرن است. هنرمند به درون آدم‌ها مي‌خزد و يأس و سرخوردگي آنها را از خود و جهان پيرامون به تصوير مي‌كشد. عموماً هم به مسيرهايي كه منتهي به اين بن‌بست‌ها شده‌اند پرداخته نمي‌شود. آنچه مهم است نمايش حالت‌هاي انسان مساله‌دار عصر جديد است در رويارويي‌اش با پديده‌هاي جهان معاصر كه در اغلب موارد هم در قبال آنها رويكردي منفعلانه و موضعي بي‌تفاوت دارد.
علي قانع در داستان‌هايش ما را به فضاهاي مختلفي مي‌برد تا تنهايي انسان معاصر را در همه زمينه‌ها نشان بدهد و گويي فرقي هم نمي‌كند كه اين وضعيت حاصل كدامين اتفاق در زندگي شخصيت‌هاست: ناكامي در رسيدن به آرزوهاي فردي، شكست در زندگي زناشويي، سرخوردگي از روابط اجتماعي و... كه هيچ چيز حتي دل كندن از وطن و سكونت در سرزميني ديگر هم نمي‌تواند اين حصار سخت را درهم شكند. شخصيت‌هاي داستاني او آدم‌هايي معمولي و البته آشنا هستند كه شايد بسياري مثل آنها دور و بر ما وجود داشته باشند. شايد فقط نگاه متفاوت نويسنده باريك‌بين مي‌تواند ما را متوجه روابط سرد و رنج‌هاي عميق آنها كند. به طور مثال، نگاه خاص او به مساله فقدان عاطفه در زندگي زنان و مرداني كه اگرچه در كنار هم و زير يك سقف زندگي مي‌كنند، از هر بيگانه‌اي با هم بيگانه‌ترند... انگار اين آدم‌ها تسليم سرنوشت خود شده‌اند و اميدي هم به نجات خود ندارند و شايد مرگ تنها گزينه مناسب براي رهايي‌شان از كابوس‌هاي زندگي است.
موضوعات در داستان‌هاي علي قانع ساده هستند اما فوق‌العاده تاثيرگذار: زني شوهر سابقش را در تاكسي ملاقات مي‌كند و از زندگي جديد خود مي‌گويد، مردي غيبت چندروزه همسر خود را غنيمت مي‌شمارد تا بتواند با خاطري آسوده قدري از زندگي‌اش لذت ببرد يا ماجراي مردي كه با دوست قديمي‌اش در ايستگاه قطار شهر مونيخ ديدار مي‌كند و سراغ معشوق از دست‌رفته‌اش را مي‌گيرد...
اين نويسنده 50ساله، فارغ‌التحصيل مترجمي زبان انگليسي است و آثاري را نيز ترجمه كرده است. از او پيشتر، دو مجموعه داستان خوانده بوديم كه در آنها هم اتفاقات زندگي روزمره و روابط انساني را دستمايه خلق جهان داستاني خود قرار داده بود. اولي در سال 82 به نام وسوسه‌هاي ارديبهشت (دشتستان) كه خبر از ظهور نويسنده‌اي صاحب‌سبك و نوگرا در زمينه داستان كوتاه داده بود و دومي هم در سال 85 با عنوان مورچه‌هايي كه پدرم را خوردند (ققنوس) كه رتبه دوم بهترين مجموعه داستان سال را از سوي جايزه ادبي اصفهان به خود اختصاص داد. كتاب حاضر، راهپيمايي روي ماه نام دارد. نويسنده در اين مجموعه، علاوه بر ادامه و تثبيت سبك شخصي خود، دست به تجربه‌هاي جديد داستان‌نويسي زده است. چندين داستان ميني‌مال نيز در اين مجموعه گنجانده شده است؛ داستانك‌هايي چندسطري مثل ديدار، مرگ، عبور، شوخي، آلزايمر و... كه ساختار آنها بر پايه فشردگي و ايجاز بنا شده و نويسنده، جهان‌بيني خود را با ديدي عيني در قالب طرح‌هاي ساده و دور از پيچيدگي و نيز حجم اندك به نمايش مي‌گذارد. در واقع مخاطب به متن واقعه پرتاب مي‌شود و امكان آن را مي‌يابد تا به زعم خود جزييات بيشتري را در ذهنش بازسازي و تكميل كند...
اين كتاب را نشر افراز در 1100 نسخه و 112 صفحه منتشر كرده است.
انعكاس تنهايي‌هاي انسان امروزي، گويي عنصر جدايي‌ناپذير هنر مدرن است. هنرمند به درون آدم‌ها مي‌خزد و يأس و سرخوردگي آنها را از خود و جهان پيرامون به تصوير مي‌كشد. عموماً هم به مسيرهايي كه منتهي به اين بن‌بست‌ها شده‌اند پرداخته نمي‌شود. آنچه مهم است نمايش حالت‌هاي انسان مساله‌دار عصر جديد است در رويارويي‌اش با پديده‌هاي جهان معاصر كه در اغلب موارد هم در قبال آنها رويكردي منفعلانه و موضعي بي‌تفاوت دارد.
