اين كتاب 85 شماره از مجموعه "از ايران چه مي‌دانم؟" دفتر پژوهش‌هاي فرهنگي است.
خاقاني شرواني در آخرين سالهاي حكومت سلجوقيان و دوره قدرت‌يابي اتابكان مي‌زيست. محل تولد و زندگي او شروان، بخش شمالي ايران و پهنه غربي درياي مازندران، بود.
از آن جا كه خاقاني در سده ششم و درست در زمان كاهش اقتدار سلجوقيان، دوران بالندگي خود را مي‌گذراند، به نظر كزازي، بايد قدرت گرفتن شروانشاهان خاقاني را ديده باشد. فرهنگ‌پروري و ادب دوستي و تلاش براي گسترش ادب پارسي در نزد اين خاندان، آن‌چنان بود كه فخرالدين منوچهر شروانشاه، سخن‌سراي بزرگ پارسي را "خاقاني" خواند.
خاقاني در اين عصر در خانواده‌اي كه با درودگري روزگار مي‌گذراند، متولد شد. او با آموزه‌هاي عموي دانشمند خود رشد كرد. در جواني اين نخستين راهنماي خود را از دست داد و به ياري بو‌العلاي گنجه‌اي، به دربار فخرالدين منوچهر، خاقان شروان، راه يافت.
اوج آثار خاقاني در دربار اين خاقان خلق مي‌شود. "تحفه‌العراقين" و سروده‌هايي كه در دوران ميانسالي آفريده شدند از آن جمله‌اند.
به تعبير كزازي، خاقاني نگاهي جامع‌الاطراف به پيرامون خود داشته است. او در شعر خود دانسته‌ها، ديده‌ها، شنيده‌ها و به طوركلي زندگي و هر آنچه به آن مربوط است را وارد كرده است.
خاقاني خود را جانشين سنايي غزنوي مي‌دانست:
چون فلك دور سنايي درنوشت
آسمان چون من سخن‌گستر بزاد
وي هم‌عصر نظامي گنجوي بود و حتي نامه‌نگاري‌هايي نيز با نظامي داشته است.
كتاب "خاقاني شرواني" در 112 صفحه، با شمارگان 5000 نسخه و به قيمت 2000 تومان منتشر شده است.

خبرگزاری فارس