خانواده‌اي كه در «نفرين طبقه گرسنه» توصيف مي‌شود، خانواده‌اي فقير است، ولي نه آن چنان كه نااميدكننده باشد. در واقع نياز مادي آن‌ها در اين نمايشنامه نياز اصلي نيست.
اين خانواده گرسنه است، اما نه گرسنه فيزيكي. در هيچ صحنه‌اي از اين نمايشنامه آن‌ها نمي‌پذيرند كه گرسنه‌اند.
نمايشنامه «نفرين طبقه گرسنه» سه پرده دارد. شروع پرده اول نوعي بگومگوي ساده را بين مادر و دختر نشان مي‌دهد. اِلا مادر است و تازه از خواب بيدار شده است. وسلي نيز دختر است و قبل از مادر بيدار شده است.
وسلي مشغول جمع كردن تكه چوب‌هايي است. كسي اين چوپ‌ها را شكسته و در اتاق ريخته و رفته. مادر اصرار مي‌كند كه هر كس آن‌ها را ريخته خودش بايد جمع كند. اما دختر توجهي به اين حرف نمي‌كند.
اين بگومگو و خشم‌هايي بر سر هيچ و پوچ در تمام نمايشنامه ادامه پيدا مي‌كند. آدم‌هاي اين نمايشنامه بر سر يكديگر فرياد مي‌كشند و خواننده را مي‌رنجانند. اما اين رنجاندن هدفي دارد. آن‌ها مي‌خواهند خواننده را به فكر وادارند.
«نفرين طبقه گرسنه» اولين بار، سال 1978 در تئاتر شكسپير جشنواره نيويورك به كارگرداني ژوزف پَپ روي صحنه رفت.
آنچه نمايشنامه‌هاي سم شپرد را در بين نمايشنامه‌نويسان معاصر آمريكايي متمايز كرده، تصاويري است كه او از آمريكاي معاصر و هويت رو به اضمحلال رؤياهاي ساكنان آن ترسيم كرده است.
«غرب حقيقي»، «مادر ايكاروس» و «كودك مدفون» نمايشنامه‌هايي هستند كه از سم شپرد به فارسي ترجمه شده و مي‌توان اين موضوع را در آن‌ها دنبال كرد.
نمايشنامه «نفرين طبقه گرسنه» را منوچهر خاكسار هرسيني به فارسي ترجمه كرده است. وي از سال 1975 ميلادي تقريباً تمام وقت خود را صرف مطالعه در رشته تئاتر كرده است.
خاكسار هرسيني در سال‌هايي كه در آمريكا بود نمايش‌هاي «مك ايتر»، «بزرگترين سرنفت»، «اپراي شاعران»، «درد را چه كسي جمع خواهد كرد» و «آتش پيرامون گلزار» را كارگرداني كرد.
وي همچنين داستان كوتاه «ماهي سياه كوچولو» را سال 1982 در تئاتر T.N.C آمريكا به صورت اپرا و موزيكال به روي صحنه برده بود.
هرسيني در ايران نيز نمايش «باغ وحش شيشه‌اي» نوشته تنسي ويليامز را با ساختاري تازه و بازخواني جديد در تئاتر شهر به روي صحنه برده است.
اما نمايشنامه «نفرين طبقه گرسنه» را نشر افراز در 118 صفحه با شمارگان 1100 نسخه و قيمت 2 هزار تومان منتشر كرده است.