کتاب :: نویسنده‌ای در جستجوی عدالت

آندره ژید،نویسنده فرانسوی، برنده جایزه نوبل ادبیات و خالق آثاری چون «مائده‌های زمینی» و «سكه سازان»، ۱۳۸ سال پیش در ۲۲ نوامبر ۱۸۶۹ میلادی، در پاریس متولد شد.

این نویسنده كه نوشته‌هایش تاثیر شگفت‌آوری بر نسل جوان در سالهای پس از جنگ جهانی داشت، در سال ۱۸۶۹ در پاریس به دنیا آمد. خانواده او سخت پای‌بند به سنت‌های مذهب پروتستان بودند و این موضوع تاثیر زیادی برشكل‌گیری شخصیت او در نوجوانی و جوانی گذاشت. بروز بیماری در كودكی مانع از تحصیلات منظم او شد اما علم‌دوستی و فضای فرهنگی خانواده توانست این خلا را جبران كند.

ژید، در پانزده سالگی با شوری عارفانه به یكی از بستگانش دل بست و در سال ۱۸۹۵ با او ازدواج كرد.

این نویسنده در سن ۲۲ سالگی فعالیت‌های ادبی خود را آغاز كرد. دوستی با استفان مالارمه باعث علاقه او به مكتب نمادگرایی و پدید آوردن آثاری مثل «یادداشت‌های روزانه آندره والتر»، «شعرهای آندره والتر»، «رساله نرگس» و «سفر اورین» شد؛ اما پس از مدتی از این مكتب روی گرداند و به تجزیه و تحلیل و تامل در پیچیدگی‌های زندگی درونی انسان پرداخت.

سفر ژید به آفریقا باعث تغییرات بسیاری در وی شد. آثاری چون «مائده‌های زمینی»، «ضد اخلاق»، «در تنگ» و «دخمه‌های واتیكان» متاثر از این تغییرات است.

«مائده‌های زمینی» كتابی است در ستایش شادی، شوق به زندگی و غنیمت شمردن لحظات. آندره ژید در این كتاب خداوند را در همه موجودات هستی متجلی می‌بیند و آزادنه، عشق به هستی را مترادف عشق به خداوند می‌داند. او كتابش را «ستایشی از وارستگی» می‌ناميد.

با آغاز جنگ جهانی اول ژید مدتی خاموشی گزید و سپس كتاب‌های «اگر دانه نمیرد»، «كوریدون» و «سكه سازان» را نوشت. او در «اگر دانه نمیرد» واقعیات زندگی خود را بی پرده بیان كرد و با نوشتن رمان «سكه‌سازان» شیوه تازه‌ای در رمان فرانسوی بنیاد نهاد.

این نویسنده همچنین در برخی از آثار خود همچون «بازگشت از كنگو» و «بازگشت از چاد» مضمونی ضد استعماری، را دنبال می‌كرد. او عضو حزب كمونیست شد، اما با برآورده نشدن انتظارات و تمایلات عدالت خواهانه‌اش با نوشتن كتاب «بازگشت از شوروی» از این حزب كناره گرفت.

این نویسنده در سال ۱۹۴۷ میلادی جایزه ادبی نوبل را دریافت كرد و چهار سال بعد، در سال ۱۹۵۱ دیده از جهان فروبست.

در ایران بیش از ۲۰ جلد كتاب از آثار او ترجمه و منتشر شده‌اند و مترجمانی چون ر ضا سید‌حسینی، جلال آل احمد، پرویز داریوش و عبدالحسین شريفیان در ترجمه آثار او كوشیده‌اند.