ايجاز تا سرحد امكان

طلا نژادحسن نویسنده و منتقد شناخته شده ادبیات معاصر در كتاب «نقد بي‌نقاب» 10 اثر داستانی سال‌های اخیر را با رویكردهای ساختارگرایی، ساخت شكنانه و فرهنگی نقد و تحلیل كرده است. بنیان‌های روایی هر 10 اثر با هم تفاوت ماهوی دارند و سبك آنها با هم فرق دارد؛ از داستان رئالیستی «عادت می‌كنیم» اثر زویا پیرزاد گرفته تا داستان پست‌مدرنیستی «افعی‌ها خودكشی نمی‌كنند» نوشته فتح‌الله بی‌نیاز و مجموعه داستان متنوع «پیراهن آبی» به قلم ناهید كبیری.

نژادحسن سعی كرده است به همان شكل كه داستان‌ها از حیث ساخت و تكنیك و معنا متفاوت هستند، خود نیز از منظرهای متفاوت به این داستان‌ها نگاه كند. از این رو خواننده درمی‌یابد كه منتقد سعی كرده است از آنچه در مقدمه آورده است، در جای مناسب استفاده كند. گرچه می‌شد درباره هر كتاب بیشتر نوشت، اما ظاهرا نژادحسن خواسته است تا سرحد امكان به ایجاز روی آورد.

از ویژگی‌های دیگر كتاب اشاره مختصر اما گزیده منتقد در معرفی رویكردهای نقد در اروپا و آمریكا و نیز نقد ادبی ایران است . نژادحسن در مقدمه كتابش جان كلام هر یك از این رویكردها را كه می‌تواند برای خواننده عادی هم سودمند افتد، با زبان ساده بیان كرده است.

ديگر آثاری كه در این كتاب 126 صفحه‌‌اي نقد شده‌اند عبارتند از: «دو دنیا» نوشته گلی ترقی، «با لبان بسته» نوشته سیامك گلشیری، «ویران می‌آيی» نوشته حسین سناپور، «پل معلق » نوشته محمدرضا بایرامی‌، «نقطه گریز» نوشته فرزانه كرم‌پور،«پرنده من» نوشته فریبا وفی، «پیراهن آبی» نوشته ناهید كبیری و«سپید رود زیر سی و سه پل» نوشته كیهان خانجانی.

روزنامه فرهنگ آشتی