اين كتاب در دو بخش «خودباوري» و « خود كم بيني» به تعريف جامع و كاملي از اعتماد به نفس و آفت‌هاي آن از ديدگاه اسلام پرداخته است.
يكي از اهداف تربيتي كه همواره مورد توجه مربيان بوده، پرورش روحيه خودباوري و اعتماد به نفس است كه محمد سبحاني‌نيا در اين كتاب ابتدا به واژه‌شناسي اعتماد اعتماد به نفس پرداخته و سپس محدوده آن را روشن مي كند.
وي با اشاره به نقش و جايگاه اين مقوله تربيتي در فرهنگ اسلامي، آثار و فوايد آن را همچون موفقيت ، پايداري در راه هدف، سلامت روان و جلب اعتماد ديگران توصيف مي‌كند.
وي همچنين نشانه‌هاي عدم اعتماد به نفس را ترديد و دودلي، منفي‌بافي ، ترس و عدم اطمينان، ظاهرسازي، خودفريبي و تقليد كوركورانه معرفي مي‌كند و علاوه بر تعريف هر يك از اين ويژگي‌ها، به مثال‌هايي در مورد هر يك اشاراتي مي‌كند.
مولف در اين كتاب بخش خلاقانه‌اي را با عنوان «اعتماد به نفس سيره بزرگان» آورده است كه از ديدگاه ويژگي انساني «اعتماد به نفس» به وقايع زندگي تعدادي از امامان، پيامبران و شخصيتهاي تاريخي مي‌نگرد.در اين بخش اعتماد به نفس امام حسين(ع)،اعتماد به نفس امام جواد(ع)، اعتماد به نفس بوذرجمهور و اعتماد به نفس حضرت يوسف (ع)آمده است.
عوامل اعتماد به نفس نيز همچون خود ارزشمندي،خودپنداره مثبت،خواداتكايي و صبر و شكيبايي با قصه هاي همراه شده‌اند.
در بخش دوم آثار و آسيب‌هاي نقصان در اعتماد به نفس آمده است.
در كتاب نيز پايان براي درمان اين نقص‌ها، تقويت روح ايمان، دعا درماني، خودباوري، تربيت صحيح والدين، شغل و حرفه شرافتمندانه، واقع بين و سعه‌صدر و صبر در برابر حوادث از جانب مولف توصيه شده و توضيحاتي درباره آن آمده است.
