20 آذر 1388
كتاب «سازشناسي ايراني» نوشته ارفع اطرايي و محمدرضا درويشي به مطالعه سازهاي ايران ميپردازد.
كتاب «سازشناسي ايراني» براساس سطح نياز و برنامه دورهي متوسطه هنرستانهاي موسيقي كشور طراحي و تاليف شده است و از اين رو در همه موارد سعي در ايجاز و حتي حذف پارهاي مسايل فراتر از سطح و نياز هنرجويان داشته است. كتاب سازهاي ايران در دو فصل تنظيم شده است. فصل اول به مطالعه سازهاي مورد استفاده در موسيقي كلاسيك ايراني ـ يا مبتني بر موسيقي كلاسيك ايراني ـ اختصاص دارد. فصل دوم به مطالعهي اجمالي سازهاي مورد استفاده در موسيقي اقوام و نواحي مختلف ايران ميپردازد. زه صداها(كوردوفونها) -سازهاي زهي، پوست صداها (ممبرانوفونها)- سازهاي كوبهاي و ضربهاي داراي پوست، خودصداها(ايديوفونها)-سازهاي كوبهاي، ضربهاي و سايش بدون پوست و هوا صداها( آيروفونها- سازهاي بادي عنوان بخشهاي اين فصل هستند. نويسنده كتاب همچنين هدف اين كتاب را آشنايي با سازهاي ملي و نواحي ايران از طريق مطالعهي خصوصيات ظاهري، تكنيكهاي اجرايي، كوك، دستانبندي، جنس مواد بهكاررفته در ساختمان ساز و موقعيتهاي اجرايي سازها به منظور درك بخش مهمي از سنت موسيقي ايراني معرفي كرده است. موسسه فرهنگي هنري ماهور اين كتاب را در 256 صفحه و 3هزار شمارگان با قيمت 12 هزار و 800 شمارگان منتشر كرده است.
خبرگزاری فارس
|