موضوع: شعر
نويسنده: مریم حیدرزاده
ناشر: پروین
نوبت چاپ: هفدهم
تعداد صفحات: 105 صفحه
تيراژ: 3300 نسخه
قطع: رقعی
قيمت: 15000 ريال
معرفي کتاب: به نام سر فصل همه ی نامه ها
چه آنهایی كه نوشته شدند و
چه آنهایی كه سپید ماندند تا كاغذها سیاه نشوند.
یك سلام پر رنگ و چند نقطه چین...به علامتِ
جوابهایی كه هرگز ندادی و
یك دقیقه سكوت!به احترام تمام لحظه هایی
كه در انتظار پاسخ تو مردند.
فرض كه دلت نخواست!
به فرض كه حوصله ات نیامد!
به فرض كه لایقش نبودم! فرض كه دوستم نداری!
نه خودم نه نامه هایم را !!!
این خودش قانع كننده ترین جواب دنیاست.
بی دلیلی هم خودش كلی دلیل ست.
لااقل میگفتی:
«این هم كه جوابی ننویسند جوابی ست.»
دریغ از همین حرف,چه می شود كرد توئی و
عزیز كرده ی این دل رسوای سرگردان خودم,
چه كارش كنم جواب هم ندهی
بهانه ات را می گیرد بگذریم...
حوالی همین روزهای پژمرده ی نیامدنت انگار
كسی از آسمان به من گفت شاید این عزیز كرده ی
دلت شعر به دل مخملی اش نمی نشیند!
حق بعد از تو با اوست
این بار دیگر شعر نمی نویسم
نامه هایی را برایت می نویسم كه در
تنهایی پاییزی ام برای خودم نوشتم و
برای تو پاره كردم.
حقیقتش فكر می كردم اگر می خواست
از این زبان خوشت بیاید حرفهای عادی خودم را
بیشتر دوست داشتی كه نداری
حالا چاره ای نیست,
این را هم امتحانش می كنم.راستی به دل نگیر
بین نامه هایی كه پاره كردم اسم تو همیشه
با چند كلام قبل و بعدش
سالم و دست نخورده ماند و
حالا هم از روی همان اسم خودت
نامه های تكه تكه شده را كنار هم چیدم و
برایت نوشتم این بار هم اگر به دلت ننشست
فكر دیگری می كنم شاید هم
دفعه ی بعد به سبك آدم های آن طرف تاریخ
حرفهایم را برایت نقاشی كردم.
خدا را چه دیدی شاید پسندیدی خوب دیگر وقتِ
چشمهای روشن نازت را زیاد گرفتم
بگو به روشنی خودشان
كدری لهجه ی این مجنون آواره را ببخشند.
ممنون كه همیشه نا خواسته كمكم می كنی
چه خودت, چه اسم قشنگت , چه سفرت,
چه نیامدنت واین بار هم بی جوابیت كه
كانون از هم پاشیده ی نامه های پاره پاره ام را
به هم پیوند زد, تاریخ نمی زنم هر وقت كه
تو ممكن است حوصله ی مهربانیت بیشتر باشد.
حرف آخر اینكه زیبا,
مثل هیچكس, قرص كامل ماه,
بی تقصیر پروانه ات می مانم و
برای تو تو می نویسم تو عزیزی,
چه بهاری باشی, چه تابستانی,
چه پاییزی دلت نسوزد, نگو چه لحن
غم انگیزی راست
می گویم كه عزیزی, حتی اگر اینها را هم
مثل بقیه فراموش كنی و دور بریزی
كسی كه هم بی تو می میرد و هم برای تو.
دو سه بار با لحن شعرا به همه اشاره كردم
یاد قرص كامل ماه و غم ستاره كردم
یه شب اما سر فرصت توی تنهاییم نشستم
دیدم این جوری نمی شه غصه هامو چاره كردم
یه سری نامه نوشتم كه پیش خودم بمونه
هم واسه خودت نوشتم هم واسه تو پاره كردم
زمستان ۷۹ ـ مریم حیدر زاده
|
