ابوالنجم احمد بن قوص بن احمد منوچهري دامغاني، از شعراي نيمه اول قرن پنجم هجري است.
وي با عمر اندك و معلومات بسيار در ادبيات عرب و عجم شهرت بسيار دارد.
زنجاني پس از شرح حال مختصري كه از منوچهري آورده است، به معرفي قصيده «سلام علي دار ام‌الكواعب» از اين شاعر مي‌پردازد.
اين قصيده در ديوان‌هاي خطي به منوچهري نسبت داده شده است. اما به علت نقل قولي از رضاقلي خان هدايت در «مجمع الفصحاء » كه اين قصيده را از حسن متكلم گوينده قرن هشتم دانست، اين امر شبهات بسياري را برانگيخت.
زنجاني با استنادات تاريخي و ادبي در اين بخش قصيده را از آن منوچهري مي‌داند.
اين كتاب از روي هفت نسخه خطي قرن 12،11 و 13 هجري نوشته شده است.
زنجاني در ادامه اشعار ديوان منوچهري را نقل مي‌كند و در پايان هر يك، توضيحات، توصيفات و تفسيرهايي را ارائه مي‌دهد.
در پايان كتاب بخشي به كشف الابيات ديوان منوچهري با ذكر شماره بيت اختصاص دارد.
زنجاني در حوزه پژوهشي كه در كنار تصحيح اين ديوان انجام داده است آيات و تأثير از آيات را در ديوان منوچهري ، عبارات و تركيبات عربي و نيز نام مكان‌ها را در بخش‌هايي كوتاه اما بسيار كاربردي، آورده است.
از جمله اشعار ديوان منوچهري مي‌توان به در وصف بهار، در وصف نوروز، در تهنيت نوروز و در وصف خزان اشاره كرد.
كتاب «ديوان اشعار منوچهري دامغاني» را موسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران در 545 صفحه، با شمارگان 1000 نسخه و به قيمت 6600 تومان منتشر كرده است.

 

خبرگزاری فارس