:كتاب «اژدهاكشان» يوسف عليخاني علاوه بر ويژگي هايي كه در حيطه داستان و داستان نويسي از قبيل كشش ، شخصيت پردازي درست ، فضاسازي ، جدال و... دارد ، از بعد مردم شناسي بويژه در حيطه فولكلور، اثري شايسته دقت و توجه است.
در عصري كه بعد معنوي فرهنگ يا فرهنگ معنوي نسبت به بعد مادي فرهنگ يا فرهنگ مادي دچار بي مهري و كم توجهي شده است و دانش عاميانه يا فولكلور به تهمت خرافه گرايي و خرافه پرستي دچار شده و با تازيانه مدرنيته و نوگرايي در هم كوبيده مي شود و گاهي تصوير كشيده شده بر ديواره يك غار از دانش ستاره شناسي ، طب عاميانه ، آداب و رسوم و... يك ملت باارزش تر مي شود، اين گونه كتابها كه حاوي و حامل ميراث معنوي ايران يا بخشي از مردم ايران هستند، شايسته تحسين اند.
1- كتاب اژدهاكشان با گويش مردم منطقه ميلك نوشته شده و از نظر زبان شناسي اجتماعي ، اثري درخور توجه است ؛ چرا كه اين گويش در حيطه ارتباطات كلامي اين مردم رايج بوده و نوع و دايره ارتباطي آنها را تعريف و تحت تاثير قرار مي دهد. ضمن اين كه بنا به اعتقاد مردم شناسان و جامه شناسي ، پرداختن به اين گونه گويش ها علاوه بر بعد اجتماعي از حيث فرهنگي و سياسي نيز از اهميت ويژه اي برخوردار است.
2- استفاده از اين گويش در كتاب باعث ثبت و ضبط، حفظ و نگهداري اين گويش مي شود كه مي تواند از انقراض اين گويش در هجوم سيل مدرنيته و يكسان سازي زبان و به قول گابريل تارد پديده همگان جلوگيري كند در واقع گامي مثبت در راستاي حفظ ميراث معنوي فرهنگ اين مرز و بوم است.
3- از آنجا كه زبان يا گويش معناها، عادات ، آداب ، باورها و اعتقادات مردم را با خود حمل و در فرآيند ارتباط نقش نماد را ايفا مي كنند، استفاده از اين گويش باعث حفظ و نگهداري معنا و ارزش ها و اعتقادات مردم اين منطقه شده و از زوال فرهنگي كه اين روزها به عنوان يكي از عارضه هاي جدي فرهنگ است ، جلوگيري مي كند.
4- اين كتاب به هويت يابي تاريخي و خودباوري مردم منطقه كمك شاياني خواهد كرد. متاسفانه به دلايل متعدد ، جريان انتقال فرهنگي در برخي موارد با انقطاع مواجه شده و برخي جوانان از گذشته خودشان اطلاع چنداني ندارند و عده اي نيز در پي انكار آن هستند كه در اين وانفسا، اين اثر مي تواند در جريان هويت يابي جوانان منطقه موثر باشد.
5- دو ويژگي رئال بودن و استفاده از زبان گفتاري مردم منطقه و استفاده از نامهايي كه هنوز در منطقه رايج است مثل گرگعلي ، قدم بخير ، مشدي گلجهان ، صفي خان ، مشدي گلنار و... باورپذيري اين داستان را بيش از پيش افزايش مي دهد كه شايان توجه است. به هر حال يك عمر مي توان سخن از زلف يار گفت ، ولي كوتاه سخن اين كه كتاب اژدهاكشان از حيث مردم شناسي و زبان شناسي جاي بحث و تامل بسياري دارد كه در اين مقال نمي گنجد و اين زمان بگذار تا وقت دگر.