12 اسفند 1386

مجموعه اي از نامه ها و يادداشت هاي زنان بوسنيايي، كروات، صرب و آلبانيايي منتشر شد.

به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا) به نقل از رويترز اين گزيده براي اولين بار از ديدگاه زن به جنگ از زواياي مختلف مي پردازد و ابعاد مختلف آدم كشي را كه در دهه 90 يوگسلاوي پيشين را اسير خود كرد، نشان مي دهد.  

اين كتاب با عنوان «نگاه زنانه به جنگ» مجموعه اي از 120 داستان كوتاه است كه به وسيله زناني نوشته شده كه جنگ در بوسني، كرواسي و كوزوو را همان گونه حس كرده اند كه زنان صرب بمباران هاي ناتو را در سال 1999 تجربه كرده اند.
 
زناني كه با جنگ محاصره شده بودند و به ويژه در جريان جنگ بوسني در سال هاي 1992 تا 1995 با تعرض نيروهاي صرب بوسني از آنها به عنوان ابزاري براي اهانت و مايوس ساختن مبارزان استفاده مي شد، در اين كتاب به بيان خاطرات خود پرداخته اند. بسياري از اين زن ها ديگر هرگز نتوانستند به زندگي عادي خود بازگردند و جذب گروه هاي گانگستري شدند يا در كمپ هاي زنان بي سرپرست و بي خانواده به زندگي خود ادامه مي دهند.
 
اين كتاب كه دربرگيرنده داستان هايي از نوجوانان تا مادربزگ هاست، قصه هايي را بازگو مي كند كه از انواع خشونت روحي و جسمي تا گم شدن بستگان اين زنان حكايت مي كند. 

داستان هاي اين كتاب به زبان هاي مختلف بوسنيايي، كروات و صرب نوشته شده و در مقدمه كتاب آمده است :« اين كتاب تاريخ زنان و تجربه اي براي آفرينش است؛ تجربه اي متفاوت با تاريخ مردان كه خشك و بي ريشه و عصبي است».
 
در اين مقدمه همچنين آمده است: « زنان قربانيان واقعي اين تراژدي بودند و از آنها براي تبليغ و تضعيف روحيه مبارزان استفاده مي شد». 

همراه با انتشار اين كتاب، نمايشي از داستان هاي آن نيز ترتيب داده شد كه در جريان آن هنرپيشه ها به روخواني قصه هايي پرداختند كه هر يك به نوعي از تلاش و مقاومت براي بازگشت به زندگي عادي حكايت مي كرد.