نویسنده در نگارش مجموعه داستان «نقطه‌ای بر بال پروانه» نثری توصیفی را به كار گرفته و در بیشتر توضیحات با استفاده از تشبیه و استعاره، جذابیت‌هایی را برای بیان و شرح موقعیت‌های داستانی خلق كرده است.

وی در‌صدد بوده تا دغدغه‌های اجتماعی را با بن‌مایه‌های روانشناختی بیان كند، ضمن آنكه از بیان تنگناهای جامعه سنتی ایرانی با ردپای پررنگ آنها در نسبت با نقش زنان در خانواده و جامعه، غافل نبوده است.

این نویسنده با وجود آنكه رویدادها و جریانات اجتماعی را در شكل‌گیری هویت آدم‌ها موثر طرح كرده توجه به فردیت انسان‌ها را در مواجهه با دنیای بیرونی به عنوان امری لازم‌تر نشان داده و این توجه را با نگاهی عمیق‌تر به زندگی‌ها و لایه‌های متعدد شخصیتی و درونی آدم‌ها بیان كرده است. 

تابشیان درباره داستان‌های این مجموعه توضیح داد: در داستان‌های این مجموعه مسایل اجتماعی به صورت كلی مطرح شده؛ ضمن آنكه به مسایل جامعه‌شناختی و روانشناختی نیز در نسبت باهویت آدمها و به خصوص زنان، توجه شده است.

وی با اشاره به اینكه طرح تكنیك‌های انتزاعی در داستان‌نویسی نیاز امروز مخاطب نیست، گفت: سعی من بر آن است تا به وقایع ملموس‌ نگاه جدی‌تری داشته باشم و غالبا مسایل قابل درك عموم مردم را دستمایه نوشتن داستان قرار دهم.

«نقطه‌ای بر بال پروانه» دربرگیرنده ۱۰ داستان كوتاه است كه اولین آن «زنی كه نتوانست تنها بماند»، نام دارد.

نویسنده در این داستان به زندگی زنی پرداخته كه ازدواجی نا آگاهانه را پشت سر گذاشته است و در زمان حال نیز با وجود فوت همسر، گذشته را به صورتی محدود و ناقص و به گونه‌ای دلگرم كننده مرور می‌كند و از تاثیر حقیقی این ازدواج بر روح و روانش غافل است.

«آینه»، «فراموشی»، «نقطه‌ای خواهم شد بر بال پروانه»، «عروس»، «فرارب، «بدهكار»، «كیك شكلاتی»، «سكوت» و «اتوبوس زنانه، مردانه»، عنوان داستان‌های این مجموعه‌اند.

كتاب «نقطه‌ای خواهم شد بر بال پروانه»، نوشته زهرا تابشیان، خرداد امسال، از سوی نشر «گیسوم» به بازار آمده است.

این كتاب ۸۸ صفحه‌ای به شمارگان ۲۰۰۰ نسخه چاپ شده و با قیمت ۱۵۰۰ تومان عرضه می‌شود.