در مقدمه اين كتاب آمده است: بر انقلاب علمي سده 17 دو مضمون عمده حاكم بود؛ سنت افلاطوني و فيثاغورثي كه هندسي‌وار به طبيعت مي‌نگريست و بر اين باور بود كه عالم بر پايه اصول رياضيات ساخته شده است و فلسفه مكانيكي كه طبيعت را ماشيني عظيم مي‌پنداشت، در پي آن بود تا سازوكارهاي پنهان در پس پديده‌ها را بيابد. اين كتاب زمينه علم جديد را در پرتو دو روند سنت افلاطوني و فيثاغورثي مي‌كاود.

در ادامه مقدمه اين كتاب آمده است: انقلاب علمي تنها بازسازي مقولات انديشه درباره طبيعت نبود بلكه انقلاب علمي پديده‌اي اجتماعي بود و هم دست‌اندركاران پژوهش‌هاي علمي بيش‌تر شدند و هم نهادهاي جديدي پديد آمدند كه نقشي هرچه مهم‌تر در زندگي جديد بازي كرده‌اند. پيشرفت انديشه‌ها از منطق دروني خود پيروي مي‌كند و همين عامل اصلي بر تكوين علم جديد است.

نويسنده اين كتاب معتقد است: «اگر اين كتاب را پنج سال پيش مي‌نوشتم به طبيعت‌گرايي عصر نوزايي رنسانس و سنت هرمسي به صورت‌هاي اجتماعي كه جنبش علمي جامه آن‌ها را به تن كرده است پيش از اين مي‌پرداختم.»

اين كتاب در هشت بخش تنظيم شده است كه ديناميك آسماني و مكانيك زميني، فلسفه مكانيكي، علم مكانيكي، شيمي مكانيكي، زيست‌شناسي و فلسفه مكانيكي، پيدايش سازمان‌ها و تشكل‌هاي علمي، علم مكانيكي و ديناميك نيوتني از جمله بخش‌هاي اين كتاب به‌شمار مي‌روند.

نمايه و منابعي براي مطالعه بيشتر پايان بخش اين كتاب تاريخ علمي است.

چاپ نخست «تاريخ پيدايش علم جديد» با شمارگان هزار و 650نسخه در 245 صفحه و بهاي 3 هزار و 800 تومان به كوشش نشرني منتشر شده است.