|
24 آبان 1389
 دانشكده های من نوشته ماكسیم گوركی با ترجمه علی اصغر هلالیان ازسوی نشر نگاه منتشر شد.
مترجم در مقدمه ای بر این كتاب می نویسد: در این كتاب ماكسیم گوركی جوانی خود را با ساده ترین زبانی شرح می دهد. جنبه فكری این كتاب برجنبه داستانی آن می چربد. مسائل ضروری اجتماعی و فلسفی مورد بحث قرار می گیرد. افكار گوناگونی تجلی كرده و مورد تحلیل واقع می شود. مرحوم اعتصام الملك در مقدمه ای كه بر كتاب بینوایان تألیف ویكتورهوگو نوشته است، می گوید: «این كتاب یك دائره المعارف فرانسوی است.» راجع به كتاب دانشكده های من نیز می توان گفت كه این كتاب یك دانشنامه اجتماعی كوچك تزراری است و كلیه آثار ماكسیم گوركی یك فرهنگ كامل اجتماعی دوران پادشاهی روسیه است.
قلم كنجكاو گوركی در این كتاب چنان در اعماق مخفی و رویت ناپذیر محیط تزاریسم نفوذ یافته و آن را برملا می سازد كه مایه حیرت است. چون خود او در میان این فساد و در میان طبقه پائین بزرگ شده بود. تمام گوشه و كنار این محیط را می شناخت. در این كتاب اشخاصی با اخلاق های گوناگون و مسائلی با روش مختلف مورد بحث واقع می شوند كه انسان گمان می كند این چیزها را می بیند. فساد محیط دل پاك گوركی را آلوده نساخت او تا پایان عمر خویش افتخار داشت كه اصرار اطرافیانش در آلوده ساختن وی مؤثر واقع نگردید. یكی از همین اصرار و ابرام ها را او چنین شرح می دهد:
«... هم زنان هرجایی و هم رفقا مرا به قصد آزار تمسخر می كردند، حتی رفقا مرا از دعوت به منازل «تسكین قلب» محروم ساخته می گفتند:
- برادر تو همراه ما نیا!
- چرا؟
- برای اینكه خوب نیست تو بیایی.
من معنی این سخن را خوب درك نكردم ولی توضیح با معنی تری را نتوانستم بسنجم. آنها می گفتند:
- رفتار تو انسان را خفه می كند.
دوستم آرتوم تبسم كنان گفت:
- « انسان وقتی با تو حرف می زند گمان می كند در نزد پاپ نشسته و یا پدرش همراه او است.»
تمام این شور و شرها نتوانست گوركی را آلوده سازد و روح او همواره پاك و منزه باقی ماند. در یك جای دیگر كتاب دانشكده های من حادثه ای را تعریف می كند كه واقعاً از علو روح او حكایت می كند و نشان می دهد كه تا چه اندازه خودداری او از فساد محیط، فسادی كه در رگ و پوست همه خلیده بود، بزرگ و قابل تقدیس است. می نویسد:
«... چون دزدی او را از آرد و روغن و تخم مرغ می دیدم سعی می كردم به وی بفهمانم كه دزدی نوعی جنایت است، ولی او زیر لب می گفت: مرا پند می دهد، به نظرم اولین مرتبه است كه این قضایا را مشاهده می كند ولی همین یك دفعه هم كافی است... او از اول بنای معلمی خود را گذاشته است... عمرش یك سوم عمر من نیست... واقعاً انسان خنده اش می گیرد...»
آلكسی ماكسیموویچ پِشكوف(به روسی: Алексей Максимович Пешков) كه بیشتر با نام ماكسیم گوركی (به روسی: Максим Горький) شناخته می شود، داستان نویس، نمایش نامه نویس و مقاله نویس انقلابی روس و از بنیان گذاران سبك رئالیسم سوسیالیستی بود.
گرچه او را بیشتر به عنوان یك نویسنده، در سطح جهانی می شناسند و ستایش می كنند، از رهبران جنبش انقلابی روسیه نیز به شمار می آید.
«نیژنی نوگورود»، روستای محل تولدش، از ۱۹۳۲ تا ۱۹۹۱، به افتخار او «گوركی» نامیده می شد. وی در سال ۱۹۳۶ در سن ۶۸ سالگی به وسیله زهر توسط یك گروه ضدشوروی كشته شد.
دانشكده های من در ۲ هزار نسخه و به بهای ۵ هزار تومان در فروشگاه های كتاب عرضه شده است.
ایلنا
| 
