کتاب :: كوتاه درباره مجموعه شعر«ني زن،جذامي و باد»
كوتاه درباره مجموعه شعر«ني زن،جذامي و باد»
26 ارديبهشت 1389
تناسب ميان هجاها
يكي از ويژگي‌هايي كه در شعر «گل‌بياني» به چشم مي‌خورد، زبان اشعار است كه از استحكامي خاص برخوردار است. همانطور كه بايد شعر نوي فارسي ضمن حفظ خاصيت‌هاي شعر، قدرت رسانش و توصيف را داشته باشد و يك شعر، به صرف نداشتن وزن به نثر نزديك نمي‌شود. در اين ميان بايد تمهيداتي را در نظر داشته باشيم كه چگونه تخيل را بياوريم و به خاصيت توصيفي و رسانه‌اي نثر نزديك كنيم. برخي معتقدند حذف وزن به ضرر شعر فارسي است؛ چراكه وزن باعث مي‌شود كلماتي كه ميل به گريز از يكديگر دارند، در صفحه نقش بگيرند؛ اما به اعتقاد من شعر بايد داراي يك ريتم دروني باشد. اين ريتم براساس هم‌جنسي كلمات و توازني كه روي بندها حفظ مي‌كنيم، ايجاد مي‌شود؛ ولي وزن تناسبي است كه ميان هجاها ايجاد مي‌شود. تناسب ميان بندها در شعر گل‌بياني ديده مي‌شود. اين ويژگي شعر را به گذشته وصل مي‌كند و آن را از پراكندگي نجات مي‌دهد. زبان اشعار اين كتاب علاوه بر اين كه ما را به گذشته وصل مي‌كند، به آينده نظردارد. در اين اشعار با يك اجراي دراماتيك مواجهيم كه در آن لحن به راحتي تغيير مي‌كند. اين ويژگي اخير از امتيازهاي اين اشعار به شمار ميآيد. در شعرهاي دهه 70 براي بيان آرمان‌خواهي، ياس و اميد با تلفيقي از ملودي‌ها مواجه بوديم كه نياز به اجراي سمفونيك داشت اما از توصيه‌هاي نيما اين بود كه شعر ما بايد دراماتيك باشد، بخشي از اهداف او اجرا شد و برخي ديگر اكنون محقق مي‌شود. ظرفيت دراماتيك شعر از روندهاي مثبت شعر دهه 70 است كه به حال منتقل شده‌اند البته قدري ناگزير بوديم به اين سو برويم زيرا تجربه‌هاي ما با گذشته متفاوت است، در روزگار ما عاشق، معشوق، جنگ و ساير مسائل بغرنج‌اند و ما را به‌سوي مسير دراماتيك مي‌كشاند. وجه تصويرگرايي در شعرهاي سعدي گل‌بياني بيشتر از ساير ويژگي‌هاي آن به چشم ميآيد. بيشتر مسائل تجربه‌شده در اين كتاب بيان شده‌اند و صداي انساني از درون برخي از شعرهاي اين مجموعه به گوش مي‌رسد. در اين مجموعه با دو گونه شعر يكي شعرهاي پراكنده و ديگر شعرهايي با ساختار عميق فرميك، مواجهيم.
