موضوع: داستان - داستان كوتاه نويسنده: احمد محمود ناشر: معین نوبت چاپ: پنجم تعداد صفحات: 425 صفحه تيراژ: 1650 نسخه قطع: رقعی قيمت: 45000 ريال
معرفي کتاب:
احمد اعطا با نام ادبی احمد محمود (۴ دی ۱۳۱۰ اهواز - ۱۲ مهر ۱۳۸۱ تهران) نويسندهٔ معاصر ايرانی بود. او را پیرو مكتب رئالیسم اجتماعی می‌دانند. معروفترين رمان او همسايه‌ها، در زمره‌ی آثار برجسته‌ی ادبیات معاصر ایران شمرده می‌شود
.................
از مسافر تا تب خال انتخابی است از داستانهای كوتاهی كه بين سالهای 1338 تا 1352 در مطبوعات، منتخبات و يا مجموعه داستانها چاپ شده است. غريبه ها، شهر كوچك ما، پسرك بومی، زير باران و خانه ای بر آب از داستانهای اين مجموعه اند كه به زبانهای مختلف ترجمه نيز شده اند.
فهرست:
شيوۀ داستان نويسي محمود :
احمد محمود، نويسنده‌اي است كه پلّه پله مراحل رشد و كمال را در نويسندگي پيموده و سرانجام به سبك و اسلوب شخصي خود دست يافته است. او در ابتداي كارش تحت تأثير اسلوب داستان نويسي چوبك و هدايت است مثل بعضي از داستانهاي «زايري زير باران» اما كم كم به شيوۀ خاص خود دست مي‌يابد و البته پس از گذر از اين مرحله است كه مي‌توان داستانهايش را در زمرۀ آثار ادبي ماندگار تلقي كرد، از جمله «همسايه‌ها»، «غريبه‌ها و پسرك بومي».
چند نكته مهم در داستانهاي او وجود دارد: يكی شيوۀ رئاليسم انتقادي آثار اوست و ديگری هويت بومي و اقليمي آثارش و سوم محوريت مضامين سياسي و اجتماعي زمان نويسنده و البته اين هر سه شاخصه در خدمت هدف او قرار گرفتند.
محمود چه از نظر تكنيك داستان‌نويسي و چه از نظر مضمون و درون مايه، در ورطۀ تقليد و اقتباس از نويسندگان بيگانه نيفتاد. آدم‌هاي داستانهايش، افرادي بيگانه با افكاري غريب نيستند، بلكه همان‌هايي هستند كه وي با آنان زندگي كرد، تجربه‌شان كرد، دردها و رنج‌ها و شادي‌هايشان، سادگي روحشان را شناخت و به خلقي مجدد دست زد، او در خلق شخصيت‌ها به دنبال آفريدن افراد خارق العاده‌اي نيست، چرا كه آدم‌هاي اطرافش، افرادي عادّي هستند.
مضامين داستانهاي او، همه دردها و رنج‌هاي همين مردمند و آرزوها و رؤياهايشان. محمود «شخصيت» را وسيله‌اي براي بيان عقايد فلسفي، سياسي يا احياناً ايدئولوژيكي خود قرار نمي‌دهد. او اجازه مي‌دهد شخصيت حرف بزند، خودش قضاوت كند، به خاطر اين است كه داستانهاي او جنبۀ شعاري پيدا نكرده، با وجود آن كه در لبۀ تيغ سياسي روايت شده‌اند.
مهمترين مضمون داستانهاي محمود، بيان فقر مردم است؛ فقر مادي، فقر فرهنگي، پديده‌اي كه در سالهاي مقارن با حيات نويسنده، به ويژه بين 1320 تا 1332، پديده‌اي قابل لمس و آشنا بوده است.
موازي با فقر، در به دري و بيكاري مردم، ناهنجاري‌هاي اخلاقي و فساد پيش مي‌رود؛ دزدي، قاچاق، مي‌خواري و...پا به پاي داستان حضور دارند و اينها از مضامين عمدۀ آثار اوست.
مضمون ديگر آثار وي، تصوير تنفر مردم از نيروهاي استعمارگر و اشغال گر ايران (انگليس و آمريكا) است؛ اين مضمون به ويژه در «زايري زير باران» و «غريبه‌ها و پسرك بومي» پرداخته شده است.
از نظر تكنيك داستاني محمود هيچ گاه خود را درگير تكنيك‌هاي پيچيده نكرد، بلكه با بياني ساده، به روايت ساده زندگي پرداخت.
